Kamp Amersfoort

Donderdag begon al goed... mama vergat haar sleutels en moest een kwartier terug fietsen om ze te halen. De sleutel van het magazijn zat namelijk daaraan en dat was het enige aanwezige exemplaar dus die hadden we wel echt nodig!
Het was voor Keelin wel een verassing om mama toch nog weer eventjes te zien.

Toen mama thuis kwam van haar werk was Keelin gezellig met Odile aan het stickeren en kleuren, ze was een hele mooie fee aan het maken. Dat was wel erg leuk en dat gaf mama de gelegenheid om nog even te zitten voordat ze weer weg moest.

Mama en Meine gingen iets eerder eten want die gingen een rondleiding doen door polizeichligs durgangslager Amersfoort (of te wel; concentratiekamp Amersfoort). We aten een lekkere tosti en Keelin kwam er gezellig bij zitten.
Toen was het tijd voor Mama en Meine om op de fiets te stappen en richting kamp Amersfoort te gaan. Daar aangekomen zetten we eerst onze fiets weg en verzamelden we ons, met andere geinterreseerden, in het informatiegebouw. Van daaruit gingen we eerst naar de muurschilderingen die vroeger in het kantoor van de kamp commandant hadden gezeten. Daar ging de Gids ons vanalles uitleggen over het kamp aan de hand van deze muurschilderingen (1 stelde een plattegrond voor en de andere waren gevangenen aan het werk in allerlei ambachten).
Toen gingen we weer naar buiten en werd ons bij de gedenkplaats het één en ander verteld over de "rozentuin". Dit was een plek waar gevangenen straf kregen. Zij moesten dan tussen 2 hekken van prikkeldraad soms wel 2 of 3 dagen doodstil blijven staan zonder eten, drinken of de mogelijkheid om naar de wc te gaan.
Vervolgens gingen we door naar een andere plattegrond die de ligging van het kamp aangaf. (helaas is het grootste gedeelte van dit kamp weggehaald en vervangen door de politieschool, vandaar ook de naam gedenkplaats)
Toen gingen we naar de bel die altijd werd geluidt als de gevangenen op appel moesten komen.
Vandaar gingen we door naar de enige, nog overgebleven, wachttoren. De gids vertelde ons dat gevangenen niet dichter dan 2 meter bij het hek mochten komen. Vaak gooiden bewakers dan gewilde dingen, brood of sigaretten, binnen die 2 meter. Dit betekende voor degene in de wachttoren dat hij dan de gevangene mocht neerschieten en schoot hij raak dan kreeg hij als beloning 2 dagen vrij!

Daarna gingen we naar een gedenksteen waarop stond:

Zij die in de jaren 1940-1945

hier werden omgebracht

hebben met hun bloed

deze grond geheiligd

hun offer zij het nageslacht

een lichtend voorbeeld

Vervolgens gingen we naar het monument "de stenen man". Hier kom je door over de fusilladeplaats te lopen. Dit is een "gleuf" van 350 meter lang die met de hand is uitgegraven door Joodse gevangenen. Dit vond ik persoonlijk erg indrukwekkend. Na bij het beeld te zijn geweest (ik kreeg de neiging om een "een steentje neer te leggen") liepen we een trap op, achter de fusilladeplaats langs richting het lijkenhuis.
Hierin werden de lijken bewaard en daardoor zijn enkele mensen ontsnapt. Door de enorme honger in het kamp waren de lijken namelijk zo klein dat er nog een levend persoon bovenop kon in de kist en deze dus zo het kamp kon worden uitgesmokkeld.
Vervolgens liepen we weer terug naar het informatiecentrum waar we nog een film te zien kregen waarin oud-gevangenen van het kamp een aantal dingen vertelde.
Ook had mama de gelegenheid Cees Biezeveld (directeur monument kamp Amersfoort) te spreken voor haar boek.

Het was al met al een hele indrukwekkende ervaring waarvan ik denk dat we het nooit maar dan ook nooit mogen vergeten!!!!!

Maar toen was het echt tijd om huiswaarts te gaan.
In de stad gingen we nog even naar ijssalon San Marco omdat Meine van Oma nog een ijsje mocht kopen en dat smaakte heerlijk!
Nadat ons ijsje was opgegeten gingen we toen toch echt naar huis.

**
voor geinterreseerden: www.kampamersfoort.nl
**